Ekinlik, 10 Aralık Salı
gününden itibaren, 8 hafta boyunca her Salı saat 20:00'de gerçekleşecektir. ‘Modern Olmanın Trajedisi: Shakespeare’ semineri İskender Savaşır tarafından verilecektir.
Shakespeare
Semineri Oturum Akışı
1. Dünyanın Büyüsünün
Bozulması: Geleneksel Toplum, Rönesans ve Modernlik.
2. Shakespeare’in Çağı ve
Hayatı… İngiliz Rönesansı’nın özgüllüğü, devlet ve şehir çekişmesi… Kadınlar
saltanatı.
3. Silah, para ve bilgi.
İktidarın geleneksel dayanakları ve bunların yozlaşmaları… Marlowe’un oyunları.
4. Shakespeare’in
oyunlarına genel bir bakış… Oyunların sıralaması… Tarihsel oyunlardan, komedi
ve trajediler üzerinden masallara.
5. Shakespeare’de kötülük
sorunu ve doğal düzen. III. Richard’dan Othello’ya…
6. Merhamet ve Yasa…
Venedik Taciri…
7. Hamlet’in melankolisi:
Kerem Eksen ile birlikte
8. Kapanış Tartışması…
Adres: Caferağa Mah. Bahariye Cad.
Halil Etham Sk. No: 34 Kadıköy /
İstanbul
Mart 2012 sonunda, hikâyenin yazılması
sürecine girildiğinde, ilk akla gelen
sorulardan biri “Çizgi roman dediğin şeyin süper kahramanları olur; bizim süper
kahramanlarımız kim?” oldu. Ekibin süreç içinde geliştirdiği ilk yanıt; Gece Kraliçesi ile Hızır, hemen
ardından ise Yedi Uyurlar’dı.
Fakat
Gece Kraliçesi ve Hızır, “süper kahraman” olarak çizgi roman dili içinde fazla
güçlü iradeler idi. Kraliçe ve Hızır teolojik anlamda “melek” kavramını işaret
eden metafizik güçlerdi ve “yüce”ye işaret ediyorlardı. Onlar, insani şahsiyet görünümü almalarına karşın tümel bir soyutlamanın evrenini temsil
ediyorlardı. Bu
sebeple daha insani boyutta olan, hatta insan zaaflarına sahip Yedi Uyurlar,
Dalgın Sular’ın süper kahramanlarını oluşturdular.
Ahenk
İlkeleri
Gece
Kraliçesi ve Hızır, zamanın dokusu yırtıldığında ortaya çıkan “ahenk”
ilkelerini temsil ediyorlar. Bu iki ulvi figür, zamanda dokusunda yaşanan
yırtılmayı tamir etmeye çalışıyorlar. Ece ile Hızır, evrene nizam verme konusunda aynı
amacı taşımalarına rağmen, amelleri farklılık gösteriyor. Varlığın düzeni için motive olan bu iki figürün asıl ortak özelliği,
tüm insanüstü güçlerine rağmen zamanın dokusundaki yırtığı tek başlarına tamir
etmeye muktedir olmamalıdır. Ece ve Hızır’ın ahenk için,
insanlara ve belki de birbirlerine ihtiyaçları var. Ece ve Hızır, ahenk için insanlara ihtiyaç duyuyorlar çünkü zaman,
insanlara aittir ve zamanın tamir edilmesi ancak insanlar ile olacaktır.
Kraliçe’nin
Tavrı
Ece
zamanın dokusundaki yırtılmayı, tarafı olduğu karanlıktan hareket ile gecenin hâkimiyetinde
kurmaya çalışıyor. Ve bunu yapabilmesi için insanların enerjisine,
kalplerindeki ve akıllarındaki karanlığa ve de geçmiş hikâyelerine ihtiyaç duyuyor.
Ece, İnsanın kendi geçmişi ile olan
karanlık enerjisini bildiği için daha çok ölümden dönenlerin, dirilenlerin
yaşamına yöneliyor. (Kraliçe hakkındaki bir başka blog yazısı için tıklayınız.)
Hızır’ın
Tavrı
Hızır ise, zamanın akışının insanların kendi eylemleri
ile belirlenmesini istiyor. Hızır, hayatın ve zamanın yaşayanlara
bırakılmasından yanadır. Hızır, dirilenler olarak yaşama dönenlerin, yaşayanların sırtına bindirdiği "ölüm yükünü hafifletmeye" çalışıyor. Hızır,
gündüzün, yaşamın ve insanın yanında yer alıyor.
Zaman
içinde seyahat edebilen bir figür olarak Hızır, zamanın dokusu yırtıldığında
geleceği öngörme yetisini yitiriyor. Hayatın bilgisine ve hikmetine sahip olan
Hızır, yırtılma karşısında eylem ve hal olarak insanlar gibi "kararsız" kalabiliyor. (Hızır hakkındaki bir başka blog yazısı için tıklayınız.)
Yedi
Uyurlar’ın Tavrı
Dalgın Sular'daki doku yırtılması karşısında yaşanan kararsızlık, Yedi Uyurlar’da kendini belirginleştiriyor. Dalgın Sular’ın
süper kahramanları olarak Uyurlar, dokunun tamiri için taraf tutma
ve eyleme geçmede ikileme düşüyorlar.Yedi Uyurlar, nizamı âlem için ne
yapacakları konusunda emin değiller ve aslında kimse değil… (Yedi Uyurlar hakkında bir
başka blog yazısı için tıklayınız.)
Hayır
ve Şer
Dalgın
Sular, gerek anlatım, gerek ise görsellik olarak fantastik edebiyat ve
sinemadan, Amerikan “comics” geleneğine kadar uzanan geçiş bir perspektiften
besleniyor.
Ama
Dalgın Sular’ın bir farkı var. Geleneksel fantastik anlatılar “iyi ile kötünün
çatışması” üzerine kurulu iken, Dalgın Sular bu alanın dışına çıkmayı
hedefliyor. Dalgın Sular için, iyi ve kötü birbirinden tam olarak ayrılmış hal
ve eylemler değildir. Bizim için iyi ve
kötü, durduğu yere göre değişebilen, “şimdi” ve “burada” belirlenimi içinde
aynı ruhsal-fiziksel enerjilerin farklı şekillerde görünümüdür. Anlatı evrenimiz "iyi ve kötünün ötesinde" düşünme ve eylem biçimlerini, görselleştirmeyi amaçlamaktadır. Dalgın Sular bir oyundur, davettir.
Bu
bağlam içinde Dalgın Sular, “Hayır da şer de Allah’tandır” ilkesine sadık bir
anlatı evrenidir. Ya da, Her şey O’ndandır.
Projenin Adı: “Dalgın
Sular” Çizgi Roman Eğimi Projesi
Uygulama Yeri: Metris T1 Cezaevi
Hedef Kitle: Erkek Tutuklular
Kapsadığı Dönem: Mayıs – Eylül 2012
Kurumun Adı: Aralık
Derneği ve CISST
Proje Özeti:
“Dalgın Sular” adlı çizgi roman dergi ekibi, 2012 yılında Metris
Cezaevi’nde 5 ay süren bir “eğitim programı” yürüttü. Projenin ana hedefi, genç
tutuklulara dışarı çıktıklarında kendilerine geçim kaynağı oluşturabilecek bir “mesleki
birikim” kazandırabilmekti. Eğitim programının içeriği; yazı, çizim ve
bilgisayarlı grafik atölyelerinden oluşturulmuştu. Yazı ve çizim atölyeleri sonunda,
cezaevlerinde proje dâhilindeki atölyelere devam eden katılımcıların, dergiye “ürün
vererek katılması” amaçlanmıştı.
Katılımcılara “Dalgın Sular” çizgi romanın konusunun “ölülerin
dirildiği bir fantastik dünyada yaşanan olaylar” olduğu açıklandı. Böyle bir
konunun, gençlerin kendi geçmişleri ile “sembolik düzeyde yüzleşmesi” açısından
önemli bir fırsat sunacağı düşünüldü.
Projenin Sunuluşu:
Aralık Derneği, 2011 yılında ceza
infaz sistemi içinde yer alan, eğitim olanaklarından göreli olarak “yoksun
kalmış çocuklara” yönelik kapsamlı bir çalışma projesi tasarladı. Ceza İnfaz Sisteminde Sivil Toplum Derneği’nin
(CİSST) destek ve önerisiyle çalışmaya, Metris Gençlik Cezaevi’ndeki 18-21 yaş
arası erkek tutuklularla başlanmasına karar verildi.
Proje etkinlikleri, Dalgın Sular
dergi ekibinin projeyi tanıtmak amacıyla Metris Cezaevi’ni ziyaretiyle başladı. Tanıtım toplantısında yapılan bilgilendirme sonucunda cezaevi yönetimi tarafından kursa
katılmak üzere 22 öğrenci belirlendi. Proje
atölyelerinin sadece hobi niteliği taşımadığı, atölyeye katılacak öğrencilerin
tahliye olduklarında çıkacak çizgi roman dergisinde “yetenekleri doğrultusunda
yazmaya veya çizmeye nasıl devam edebilecekleri” anlatıldı.
Eğitim Süreci
Atölyeler, katılımcıların
birbirlerini tanıma, ortak bir üretim sürecini paylaşabilme, duygularını ifade
edebilme ve yapılan işler üzerinde konuşarak aralarındaki iletişimi kuvvetlendirmeye
yönelik tasarlanmıştı.
Yazı ve çizim atölyesi kapsamında Mayıs, Haziran
ve Temmuz aylarında haftada birer kere olmak üzere toplamda 20 ders
yapıldı.İlk derse katılım 16 kişi idi, süreç içinde 5’e indi. 6 kişi ya tahliye edildi ya da hüküm giyip Metris Cezaevi’nden ayrıldı.Çizim
atölyesi, akademik desen eğitiminin en temel çalışması olan “çizgi çalışmaları”
ile başladı. Daha sonra
cansız nesneler, yatay-dikey biçimler, oran-orantı ve kompozisyon konuları
üzerinde duruldu. Figür çizimleri için beden çalışmaları, baş ve portre
detayları üzerine çalışmalar yapıldı. Çizim
atölyesi için tutuklu öğrencilerin eksik kaldıkları gözlemlendi.
Yapılan çalışmalar, tutukluların en çok kendi
memleketleriyle ilgili hikâye yazmak istediklerini ortaya koymuştur. Tutukluların
daha çok “dilenciler, engelliler, romanlar, kimsesizler…” gibi toplumun “dezavantajlı”
diyebileceğimiz grupları ile ilgili konularda yazıp çizmek istedikleri tespit
edilmiştir.
Sonuç:
“Dalgın Sular” projesi çizgi roman dergi ekibinin5 ay yürüttüğü yazı ve resim atölyesininkatılımcı sayısı, gerek tahliyeler ve gerek sevkler sebebi ile süreç
içinde 22 kişiden 4 kişiye düştü. Yapılan çalışmalar sonucunda, “tutuklu”
cezaevinde “Dalgın Sular” projesinde olduğu gibi “süreklilik” arz eden
çalışmaların çok güç olduğu, neredeyse “imkânsızlaştığı” gözlemlenmiştir. Bu güçlük, sadece tahliye veya sevk
durumlarında değil, eğitim sürecinin kendisinde de yaşanmıştır.
Mahkeme sonuçlarına odaklanan gençler, bir dergi çalışmasına ürün vermeye
yönelik atölyelere aktif katılım gösterememektedirler. Öğrencilerin, daha çok
sıkıntılarını hafifletmeye yönelik çalışmalarına ve “hobi faaliyetlerine”
ihtiyaç duydukları eğitmenlerimizce tespit edilmiştir. Dalgın Sular projesi dahilindeki
atölyeler ise, sadece hobi edinmeye yönelik çalışmalar değil, bunun yanında “tutuklu”
öğrencilerin dergiye “ürün vererek katılmalarını” da hedefleyen çalışmalardır. Bu durumda, proje çalışmalarına
tutuklularla değil de “hükümlülerle” devam edilmesi çok daha uygun
görülmektedir.
Yukarıda yapılan açıklamalar doğrultusunda “CISST ve Aralık Derneği”
olarak 9 ay sürmesini öngördüğümüz “Dalgın Sular çizgi roman projesi resim ve
yazı atölyeleri”ne, 5. ayın sonunda son vermeyi uygun gördük. Dalgın Sular
kolektif üretimi, ilerleyen dönemlerde özellikle “hükümlülerle” çalışmayı hedeflemektedir.
Sosyal sorumluluk
projesi için omuz omuza vermiş bir grup
sanatçı, Mart-Nisan 2012 tarihleri arasında Asfalt
Art Gallery ve RenArt Sanat
Galerisi’nde izleyiciye
sunulan “Dalgın Sular” sergisinde bir
araya geldi. Serginin ortak teması, İstanbul'un geçmiş karşısındaki
unutkanlığı ve geçmişiyle birlikte yaşama gayreti idi. Sergi aynı zamanda
Aralık Derneği'nden İskender Savaşır'ın çağrısıyla başlayan “Dalgın Sular Projesi”nin ilk tanıtım
faaliyetiydi.
Sanatçılar:
Komet
Raziye Kubat
Fırat Bingöl
Gökhan Deniz
Banu Muratlı
Deniz Aktaş
Mediha Aşkın
Deniz Çimen
Çağla Göksu
Fatoş Karadağ
Nebahat Karyağdı
RenArt Sanat
Galerisi (8 Mart - 23 Mart 2012)
Akkavak Sok. Ardı Apt. No:34 2/3 Nişantaşı / İstanbul
Hıristiyanlıktaki “Yedi Uyurlar” efsanesi ile İslamiyet’teki “Ashab-ı Kehf” inanışı arasında bütünlük vardır. Her iki anlatıda da
Yedi Uyurlar, “Tevhit” yani Allah’ın
birliğine iman etmişlerdir. Dalgın Sular’ın
anlatı evreni, her ne kadar “fantastik bir evren” olsa da, geçmiş-şimdi ve
gelecek ekseninde “tarihsel gerçekliğin” bilgilerinden beslenmektedir.Teolojik ve tarihi metinlerde, Yedi Uyurlar
ikinci defa uyanmazlar.
Dalgın Sular evreninde ise Yedi
Uyurlar, 7. yüzyıldaki ikinci uyanışları
ile İslamiyet’i benimsemiş kişiler olarak “anlatı evrenine” dâhil
edilmiştir. Dalgın Sular anlatısında ilk uyuyanlar, altı kişidir. İkinci
uyanışlarında kendilerine İslamiyet’i tanıtan kişi ile yedi olmuşlardır. Üçüncü uyanışları ise, 14. yüzyılda gerçekleşir.Dalgın Sular anlatısının ilk sayılarında yedi uyurdansadece üçü, karakter olarak belirginleşmiştir. Bu üç karakter: en
büyükleri olan Hadrianus, bir küçüğü Dion ve ortanca Maksi’dir. Dalgın Sular
anlatısında henüz kişilik özellikleri, serüvenlerini geliştirilmemiş ve
kolektif üretime açık “dört uyurlar”
daha bulunmaktadır.
İkinci Uyanış
İkinci uyanış, 7. yüzyılda Emeviler’in
İstanbul’u kuşatması sırasında, Efes’te
gerçekleşir. Mağarada uyuyan altı kişi uyanırlar, dışarıdaki ezan sesini
duyarlar ve bir çobanla karşılaşırlar. Çoban,
onlara Kur’an’dan bahseder. Kur’an
bilgisi ve ezanın anlamı ile kendi “Tevhit” inanışları arasındaki benzerliği
gören altı uyur, hemen “Müslüman”
olurlar. Daha sonra bu altı kişi, çobanı ve köpeği Kıtmır’i de yanlarına alıp, tekrar uykuya çekilirler. İkinci
uyanışlarından onlara katılan çoban, belirgin bir şekilde Keloğlan’ı anımsatmaktadır.
Doku Yırtılınca Uyanırlar
Dalgın
Sular’da zamanın dokusu ne zaman yırtılsa, Yedi Uyurlar uyanmaktadır. Onlar, zamanın dokusundaki yırtılmayı düzenlemek,
kargaşayı engellemek için Hızır ve Gece
Kraliçesi ile işbirliğine giderler. Fakat farklı kimlikleri ve özellikleri
olan Yedi Uyurlar, kargaşaya karşı mücadele ederken, nasıl hareket etmeleri
gerektiğinin kesin bilgisine sahip değildirler.
Dion (Dionysos)
Dion, karmaşık bir kimliktir. Dionysos’un
fizik üstü gücü, zamanın kutbu
olmasıdır.Her ne kadar kendisini, yetisini
ve geçmişini bilmese de zamanın dokusunda oluşan her yırtılma sonrası yaşanan
çatışma ve şiddet, onun yaşam alanı çevresinde şekillenir. Dion, hangi zamanda uyanır ise, kendini o zamanın bir kişiliği
sanmaktadır. Her uyanışında geçmişini
unutup, kendine yeni kimlik yaratmaktadır. Bizim anlatımızda, Hun
imparatoru Atilla’nın İstanbul’u işgal
etmesini engelleyen Dion’dur. Dion, 13. yüzyılda Bizans sarayında “Kralın Soytası” dır. 1980’lerde meydana gelen zamanın
dokusundaki yırtılma sonrasında Dion,
Ali isimli bir kunduracı olarak belirir.
Hain (Hadrianus)
Hadrianus’un gücü, savaşçılığıdır, fiziksel üstünlüğüdür ama aynı zamanda insani zaafları, tutkuları yoğundur. Hadrianus’un “Hain” ismi, Maksi’yi bir kadın için gece yarısı yolda bırakmasından
gelmektedir. Nerede şiddet, ölüm ve
isyan var ise; Hain orada belirmektedir. 13. yüzyıldaki üçüncü uyanışı
sonrasında Bizans askeri olan Hain, Haçlı
Seferleri’ne katılır. Hain, İznik’te Gece kraliçesi ile karşılaşır ve Gece Kraliçesi ile Hain, o gece birlikte
olurlar. Gece Kraliçesi, zamanın dokusundaki nizam için kendisi ile
birlikte çalışmasını ister; Hain bunu kabul eder ama bir şartı vardır. Bu
anlaşmaya göre Hain, zamanın içinde ne zaman uyanacağını, ne zaman dirileceğini
kendi bilecek, seçecektir ve anlaşırlar.
Hain’in bir sonraki görünümü, 1850’lerde Abhazya’dır. Şiddetin ve
isyanın merkezine yönelen Hain, Şeyh
Şamil’in askerlerine katılır;birlikte
isyan mücadelesi verirler. Bir gün Hain, ormanda bir diğer Dalgın Sular
karakteri Gupse (bebeğini satan
kadın) ile karşılaşır. Hain ilk görüşte Ahbaz güzeline âşık olur ve o gece
ormanda birlikte olurlar. Daha sonra Hain bilmez ama Gupse’den bir oğlu olur ve böylece Yedi Uyurlar,
ürüyerek insan soyağacına katılmış olur.
Maksi (Maximianus)
Maksi, Yedi Uyurlar’ın ortancasıdır.. Maksi’nin
yeteneği, insanların geçmişini
okuyabilmesidir. Maksi, ikilem ve belirsizlikiçinde yaşamaktadır. Üçüncü
uyanışları sonrasında Hadrianus ile birlikte Bizans askeri, savaşçısı olmuştur.
1980’lerdeki Haliç vakaları sonrasında
Maksi, yeni kurulan “Getto” yaşam
alanındadır. Bir yandan ÖKGE adına düzenin asayişi için çalışmak isterken; diğer yandan Dirilenler’in haklı olabileceğini
düşünmektedir.Bu ikilem içinde Maksi,
yavaş yavaş Hamlet’e dönüşür.
Fantastik evrenimiz içinde ÖKGE, "devlet aklı"nın 1980'lerdeki yeni bir yapılanması. ÖKGE'nin asıl kuruluş amacı, turizm sektörünün düzenini sağlamak ama 80’lerdeki Haliç olayı ile zamanın dokusundaki yırtılmanın gizlenmesi görevi, ÖKGE'ye verilmiş. ÖKGE, gizli ve açık eylemlerindeki sert müdahaleleri nedeniyle, halk tarafından alaycı bir tutumla “Ökkeşler” diye anılmakta. ÖKGE, İstanbul’da vuku bulan “ölümden" dirilenleri, “Getto” adı verilen bir
gösteri alanında toplayıp, şehir yaşamına-sisteme dâhil etmeye
çalışır. Fakat bu turistik amaç, kısa zamanda "patlama" ile karşılaşacaktır.
ÖKGE'ye dair bir eskiz
ÖKGE’nin yönetim kadrosundaki karakterlerin kişilikleri ve
geçmişleri ise, onların “devlet aklı” içindeki eylemlerini muğlak kılacaktır. “Dirilenler”
vakaları ile bizde devlet bürokrasisinden üç kişi ile tanışırız: Alp Akman, Yusuf Bey, Arkadaş…
Alp Akman
Babasını üç yaşında kaybettikten sonra, annesi ile amcasının yanına sığındı. Babasının neden öldüğünü kimse ona anlatmadı, kendisi de pek sorup araştırmadı. İlkokulu bitirdikten sonra Ankara Koleji’ni burslu olarak okudu. Kolej yıllarında zengin çocukların yanında burslu okumanın ezikliğini yaşadı. İstediği okulu, Siyasal Bilgiler Fakültesi’ni bitirdi.
Mezun olduğunda ÖKGE yeni kurulmuştu, hemen başvurdu. Kısa zamanda, zekâsı ve çalışkanlığı ile ÖKGE’de yükseldi. Zamanın dokusunun yırtıldığı 1980’lerde, geleceğin “genel müdür adayları” arasında gösterilen "genç bir amir" olmuştu.
Alp öfkeli. Hem dirilenlere, hem "kolej çocuğu" gibi gördüğü Yusuf Bey'e öfkeli! Devlet aklının gizlenmeyi gerektirdiğini düşünüyor!
Yusuf Bey
Yusuf Bey, ÖKGE'nin başındaki kişi. Kendisini
“liberal muhafazakâr” diye tanımlamaya çalışıyor. Bu tanımlamanın derinliklerinde, kendisinin dahi nüfuz edemediği "aile tarihi" ile olan karmaşık ilişkisi aşikâr.
Geçmişini hem örtmeye, hem de ifade etmeye çalışıyor. Saydamlığa, barış içinde
bir arada yaşamaya inanıyor. Dalgın Sular'in bir başka karakteri Gupse ile kan bağı var.
Olaylarla ilgisinin derecesini belki hiçbir zaman
kavrayamayacak! Kendisi kadar, onu önceleyen "Yusuf" adlı diğer atalarının hikâyeleri
de Dalgın Sular’a zemin teşkil edecek.
Arkadaş
Onu
herkes “Arkadaş Bey” diye biliyor, oysa kendisi resmiyete düşkün biri değil. Arkadaş,
ikisinden de yaşlı, Yusuf Bey'in hocası... Devlet memuru değil, danışman. Her
zaman bulunduğu konumla kendisi arasında bir mesafe bırakmayı, gizliliği esas
almış. Geleceğin siyası kadroları ile ilişkilerini derinleştirmiş ama resmi
hiçbir görev kabul etmemiş.
1970’lerin
sıcak siyasal ortamında Ankara Siyasal Bilgiler Fakültesi’nde ders vermiş.
Yusuf Bey ile o sırada öğrenci iken tanışmış. Arkadaş, daha sonra Yusuf Bey’in
ÖKGE’ye atanmasında ön ayak olmuş.
Arkadaş Bey, bir danışman. O, yılların entelektüel birikimiyle yaklaştığı olayları estetize etmeden
duramıyor. "Danışmanlık” onun zaman zaman iş olarak yaptığı bir şey değil,
adeta kişiliğinin temel ifadesi...
Dalgın Sular’ın 2012 yılındaki etkinlikleri içerisinde diğer bir "karşılaşma" sanatçı Raziye Kubat ile gerçekleşti. "Kafkas Sürgünü" teması üzerine etkinlik gerçekleştiren sanatçı, hem bir "dalgın sular anlatısı" hem de linotip (baskı muşamba) atölyesi düzenledi. Ortaya çıkan video görsel ve atölye ürünleri "Sürgünlerin İzinde/Nani" çalışması adıyla, Adapazarı Kafkas Kültür Derneği tarafından düzenlenen "Kefken Çerkes Sürgünü Anma Etkinliği" çerçevesinde sergilendi.
Raziye Kubat - Sürgünlerin İzinde/Nani
Raziye Kubat, linotip baskı atölyesi, Adapazarı, 2012
çocuklar linotip atölyesinde üretirken, Adapazarı, 2012
çocuklar linotip atölyesinde, Adapazarı, 2012
"Dalgın Sular / dergi ve sosyal sorumlukluk projeleri kapsamında verilen eğitim serüvenine eşlikte, yolum Adapazarı'nda Abhaz halkıyla buluştu. "Sürgünlerin İzinde / Nani" çalışması aynı zamanda yeni başladığım başka bir projenin de bir parçasıdır. Bu video, zorla göçe ve vazgeçişe maruz bırakılmış tüm halklara ve insanadır. Şiir: Bagrat Şinkuba Raziye Kubat"
Dalgın Sular’ın ne olduğunu anlatmak kadar, kast edileni,
burada yapılmaya çalışılanı anlatmak da kolay olmuyor. İlk tohumlar 1980’lerde
atılmıştı, “Defter çevresi” diye anılacak arkadaşların iş sonrası muhabbet
meclislerinde… Ardından hikâyeler gelirdi. Birinin başladığı hikayeyi bir
başkası sürdürür, bazen hikaye ertesi akşam kaldığı yerden devam eder, bazen
unutulurdu.
Zamanla bu anlatı ve evreni unutulmaya yüz tuttu. Ta ki, 2012
Aralık ayının geç bir akşam saatine kadar…
Bastırılmış olanın geri
dönüşü
Psikanalizin imkanları üzerine verdiğim derslerden birini
akşamında, iki genç arkadaşa bu hikayelerden söz ettim. Hayal bile edemezdim o
akşam konuşulanların buralara varacağını… Mart ayına gelindiğinde, “proje” diye
anılan bir eylem ve doksan kişiyi bulan bir grup ortaya çıkmıştı. Bu dönemde
içinde şöyle bir metin oluşturmuştuk:
“Bu projede, Yahya Kemal’den esinlenerek “dalgın sular” diye
adlandırılmış bir anlatı evreni, resim ve öykülerle var edilmeye
çalışılacaktır. Haliç’in geçmişini “kusmakta” olduğu anlaşılacak; İstanbul tamamen geçmişiyle iç içe geçmiş bir hayat sürmeye başlayacaktır.”
Sergiler
Aralarında üslup, öğreti bilirliği olmayan, sırf bu projenin
heyecanı ile bir araya gelmiş 11 sanatçı ile Mart – Nisan aylarında “Dalgın
Sular” tanıtım sergileri açıldı. İlk sergi Nişantaşı’nda Galeri Atölye’de,
ikinci sergi ise Kadıköy’de Galeri Asfalt’da gerçekleşti.
Metris
İlk evrelerde sıkça başvurduğumuz kavram, Latife Tekin’in
1980’lerde terimleştirdiği “yoksulların enerjisi” kavramıydı. Bu arada hem eğitim vermeyi,
hem de birlikte çalışmayı hedeflediğimiz bu kesimlere nasıl ulaşacağımızı
düşünüyorduk.
Projeye katılan arkadaşlar arasında cezaevlerinde çalışmış
kişilerin bulunması ve CİSST (Cezaevleri ve İnfaz Sisteminde Sivil Toplum)
Derneği’nin verdiği katkı, bizi ilk olarak cezaevlerinde çalışmaya yöneltti. Bir açıdan bakıldığında 2012 yılı Mayıs - Eylül ayları arasında
Metris Cezaevi’nde sürdürülen çalışma başarısız oldu. Dergide kullanılabilecek
türden hikaye ya da çizimlerin üretilmesini sağlayamadık. Bugünden baktığımda
bu başarısızlığın esas nedenin, mahkûmlarla değil, tutuklularla çalışmak
olduğunu düşünüyorum. Mahkûmiyetleri kesinleşmemiş tutukluların, uzun vadeli
kazanım projesine motivasyonları düşük oluyor.
Dalgın Sular göç
yollarında: Adapazarı
Adapazarı, bütün şehir halkı, çok yakın geçmişe dair bir
travmanın anısıyla nasıl başa çıkabileceğinin yolunu arıyor. Deprem nasıl hatırlanacak,
hangi izleri silinecek, hangileri korunacak?
Ekip olarak, bir süre sonra Adapazarı’nın "Dalgın Sular evreni" için çok
elverişli bir ortam sağladığını fark ettik: Sürgün ve göç deneyimleri… Enka Okulları öğrencileri, Dalgın Sular'ın fantastik karakteri Gupse’nin (bebeğini satan kadın) 1840’da Abhazya’dan başlayıp, İstanbul - Beyazıt’a kadar süren "sürgün" hikayesini yarattılar.
Dalgın Sular’ın İstanbul’daki iki tanıtım sergisinden sonra, projeyi destekleyen ilk ürün Adapazarı’nda oluştu. Abhaz Dernekleri ve Adapazarı Kafkas Kültür Derneği’nin katkıları ile sanatçı Raziye Kubat’ın gerçekleştirdiği linotip (muşamba baskı) atölyesi ve "Sürgünlerin İzinde/Nani" çalışması, Kefken ""Çerkes Sürgünü Anma Etkinliği" çerçevesinde
sergilendi.
Küçükçekmece’deki "Ayazma Mahallesi" kentsel dönüşümün ilk
kurbanlarından biriydi, yıkım kararı 2004 yılında alındı. Evlerini kaybeden
mahalle sakinleri, çadırlarda yaşamaya zorlandı; daha sonra 2008’de çadırları da
yıkıldı. Dalgın Sular'ın ilk cildinin ana gövde hikayesini Ayazma Mahallesi ve
çocukları oluşturdu. Onların fantastik hikayeleri; başka türlü de olabilecek
bir hayata dair ipuçları, izleri taşıyor.
Tohumlar ve Tasavvurlar
Ekilmiş ve yeşereceği umulan tohumlar var: Eylül 2012’ye
kadar Nişantaşı’ndaki "Aralık Derneği" projeye ev sahipliği yaptı, Eylül ayında Karaköy’de Dalgın Sular ofisi açıldı. Ofis, Eylül 2013’de Kadıköy’e taşındı.
Karaköy'deki ofis için bir açılış yapmak ve bunu bir
performans ile renklendirmek kimin aklına geldi, hatırlamıyorum. Kendimi
provalar sırasında koreograflık etmeye yeltenir, açılış gecesinde "meddahlık" ederken bulmaya ne kadar hazırdım, bilmiyorum.
O geceden bu yana Dalgın Sular, bir performans grubuna
kavuştu. Bu performans grubunun bir ayağı, Dalgın Sular hikayesi üzerinden Adapazarı Enka
Okulları Tiyatro kulübü içerisinde çalışmalarını bir oyun üzerinden devam
ettiriyor.
Derginin bugüne kadar ki faaliyetleri için, Abhaz Federasyonu
ve Kafkas Kültür Derneği dışında hiçbir "resmi yardım" almayı başaramadık. Oysa
daha yola çıkarken, başta belediyeler olmak üzere çeşitli kurum ve kuruluşların
bu heyecanı paylaşacağını ummuştuk, geriye heyecan kaldı. Bizi bugüne taşıyan, ortak “derlenmiş” heyecanların toplamı…
Bu ortak heyecanın başka türlü kaynaklardan beslenmesi gerekiyor. Bilindiği
gibi, marifet iltifata tabidir.
Sonuç yerine Adapazarı
by night
Kişisel olan nerede bitiyor, kolektif olan nerede başlıyor?
Bir yıldan uzun bir süre önce çalışma arkadaşlarımızdan bazıları ile
paylaştığım bir mektup:
“Adapazarı… şimdi de ben bir an için çok fazla ve içli
konuşabilir miyim? Cumartesi gecesi bir an vardı… Paraya dair endişelerin, benim
heyecanıma, yaratıcılığıma, enerjime dair aldığım bütün iltifatların,
teşhirciliğime, uçuk-kaçıklığıma, romantizmime dair aldığım tüm eleştirilerin
uğultusunun dindiği bir an oldu. Gece yarısına doğru “Adapazarı by night”
yapmak üzere bir yürüyüşe çıktım. O zaman anladım ki, yorgunluğumun o an içime
dolan duyguyu hissetmeme izin verecek kadar dinmesini beklemek için uyanık
kalmam gerekiyormuş.
Projeye başladığımdan beri ilk defa, bir iyiliğe vesile
oluyor olduğumun duygusunu iliklerime kadar hissettim. Gün boyu bana anlatılmış
Kafkas sürgün hikayeleri, ölü çocuğunu denize atmamaları için ona ninni
söylemeye devam eden annenin ninnisi, o ninniyi Abhazca okuyan yüz yaşındaki
adamın yüz ifadesi, orada toplanmış insanların enerjisi, huysuzlukları, Metris
cezaevi müdürünün heyecanlı yüz ifadesi, daha tanımadığım suçlu gençlerin
yüzleri, Dedemin masalları, hepsi ama hepsi bir an için önümde, etrafımda
toplandılar. “Hah işte!” dedim, “logos dediğimiz de bu derleme, zaten libido da
onun öbür adı… Hakikat de bu.” Evet, gözlerim bu noktada dolmuştu…”
Zaman zaman hala hissedebildiğim, benim için hala gücünü
koruyan bir imge… Buna rağmen bugün baktığımda biraz yanıltıcı buluyorum,
mutluluğu hatta hakikati öyle bir anla özdeşleştirmeyi. Tarifler ne olursa olsun, kendimizi ortak bir hikayeye yerleştirebildiğimiz ölçüde her şey çok daha keyifli olacak.
22 Ekim’de başlayıp yıl sonuna kadar sürdürülecek olan Modernizm
Sohbetleri’nde ağırlıklı olarak görsel sanatlar üzerinde durulacaksa da, sık
sık diğer sanatlara, siyasal olaylara ve sanatsal olan ile tarihsel olan
arasındaki ilişkiye de değinilecektir. Her bir oturumun, kendi başına
izlenebilir bir bütün oluşturması için özen gösterilecektir. Bu anlamda tekil,
ara katılımlar mümkündür.
İzlenim: Gün Doğumu - C. Monet
Etkinlik dizisinde Romantizm, İzlenimcilik, Dışavurumculuk v.b. gibi bir çok akımın; Modernizm ile arasındaki ilişki incelenecektir. Modern sanat denilince ilk akla gelen; Goya, Monet, Van Gogh, Picasso, Klee, Munch v.b. sanatçıların eserleri, anlatının görsel malzemelerini oluşturacak ve bu bağlamda tarihi-güncel olaylar üzerinden modernite tartışılacaktır.
İskender Savaşır ve ekibi Ayazma, Adapazarı ve Metris Cezaevi'nde yaptıkları atölyelerden yola çıkarak haftalık bir çizgi roman dergisi hazırladılar: Dalgın Sular
haber: Tuğba Tekerek - 31.05.2013
Taraf Gazetesi
Taraf gazetesi "Etraf" eki: Dalgın suya bir çiz, göreceksin
Onlarca insan farklı atölyelerde "geçmişten birilerini diriltikleri" hikayeler yazıyor. Hikayeler daha sonra çizgi romana dönüşüp Dalgın Sular'ın fantastik evreninde bir araya geliyor. Aynı zamanda bir geçmişle barışma projesi olan Dalgın Sular dergisinin şimdiye kadar üç sayısı çıktı.
haber: Seçil Altınışık - 20.07.2013
Taraf gazetesi "Etraf"
"Düz bir hikaye yazmıyoruz biz"
Taraf gazetesi "Etraf"
Radikal Kitap: Başlangıçta sadece karanlık vardı
İskender Savaşır'ın önderliğinde bir grup yazar ve çizerin deprem, göç mağduru ve tutuklu gençlerle birlikte başladıkları "Dalgın Sular" projesi, şimdi çizgi roman olarak raflardaki yerini aldı. 28.06.2013
Radikal Kitap
Hürriyet Daily News: Dalgın Sular Brings Life To Graphic Novel
Dalgın Sular, Turkey's first collective comic book or graphic novel project, brings together dozens of amateur and professional writers, illustrators and contributors of all kinds. Initiated by writer and poet İskender Savaşır, Dalgın Sular was established to create a communication and rehabilitation platform for traumatized children and young people, using comic books as a vehicle.
haber: Emrah Güler - 26.08.2013
Hürriyet Daily News
Akşam gazetesi: Çizgiyle isyan, çizgiyle terapi
Geçmişten gelip günümüz hayatına karışan insanlar... Deprem ve kentsel dönüşüm bölgelerine uzana fantastik hikayeler... Psikolog İskender Savaşı'ın öncülük ettiği "Dalgın Sular" adlı çizgi roman çalışması, Türkiye'nin farklı yerlerindeki "risk gruplarının" ortak çabasıyla yürütülen orjinal bir proje...
haber: Eyüp Tatlıpınar- 27.07.2013
Akşam gazetesi
Psikeart Dergisi - Dalgın Sular: Her yer Haliç, her yer diriliş
"Gezi, izini kaybettiğimiz imkanı diriltip bizim gözümüze soktu, kamu denen yerin ve müşterek olanın ne kadar önemli olduğunu gösterdi. Dalgın Sular'in hedefi tam da böyle bir şey."
Psikeart Dergisi "Uzlaşma" başlıklı Eylül sayısı, söyleşi: Tuncay Gürhan, 01.09.20133
Gupse, "Dalgın Sular" çizgi roman evreninde fantastik bir karakterdir ama hikayesi, tarihsel gerçeklerden beslenmektedir. Gupse hikâyesinin yazım çalışmaları, "Dalgın Sular" kolektifinin Adapazarı
katılımcıları tarafından geliştirilmiştir.
Gupse, 1840’larda Kafkasya’da doğmuştur; rivayetlere göre, geçmişi
İskitlere kadar uzanan Abhaz bir ailenin güzel kızıdır. Gupse,
asker kökenli bir Rus ile evlenir ve bir oğlları olur fakat bu evlilik, hem Rus
hem de Abhaz çevreleri tarafından hoş karşılanmaz. Bir süre sonra Gupse’nin kocası, Kırım
Savaşı’na katılır ve ardından “ölüm haberi” gelir.
Gittikçe yalnızlaşan Gupse, bir gün ibadet etmek için ormana gider ve orada Hain ile karşılaşır. Hain, Dalgın Sular evrenindeki Yedi
Uyurlar'ın ölümlülüğe öfkeli kahramanı olarak çatışma ve savaş nerede ise, oraya
gitmektedir. Hain, ormanda Gupse’yi görür; genç kadın, “hayat ağacı”nın altına
oturmuş dua etmektedir. Hain, gördüğü kadının güzelliğinden büyülenir ve ona
yaklaşır.
1860’ların başlarında “Kafkas Sürgünü”
meydana gelir. Gupse, “zorunlu göç” sonucu yollara düşer. Onu,
sürülen Kafkas halklarını taşıyan teknelerin birinde görürüz. Tekne, Kefken – Adapazarı’nda karaya vurur. Daha
sonra Gupse, İstanbul’a ulaşır. Gupse, çaresizdir ve yanında
Hain’den olan oğlu vardır. Kendini tükenmiş hisseden Gupse, oğlunu Beyazıt'taki "pazar"da satar.
Ama çocuğunu sattığı ve satmaktan vazgeçtiği an, “Vazgeçtim” diye bağırır. Bu an, aynı
zamanda Gupse'nin “bugün”e dirildiği an olur.
Fantastik evrenimizin
çıkış noktası, 1980’lerde Haliç’in dibi temizlenirken, bir şey olduğu
İstanbul’un "geçmişini kusmaya" başladığı idi.
Hikayenin bugününe baktığımızda İstanbul, “geçmişiyle iç içe yaşıyor”
olmaktan ötürü neredeyse kilitlenme noktasına geliyor. İstanbul’un değişik
yerlerine dağılmış ve birbirlerinden bağımsız dirilenler (yeniden
canlananlar) ile İstanbul’un bir arada yaşadığı bir evrenden söz ediyoruz.
Çizgi roman olarak kolektif üretim sürecine girdikten sonra, bu olanı “zamanın
dokusunun yırtılması” olarak tarif etmeye başladık. Ve bunun tarihte ilk kez
yaşanmadığına ikna olduk.
Fantastik
evrenimizin zemini şuydu: Tarihte “zamanın dokusunun yırtıldığı ve geçmişin
geri gelmeye başladığı” anlar olmuştur. Ancak tarihteki böylesi
olaylar hep belirli mekanlarla sınırlı kalmıştır. 1980'ler itibariyle yaşanmaya
başlayan zaman yırtılmasının ayır edici yönü ise, merkezi İstanbul olmakla
birlikte, ölçeğinin küresel olmasıydı.
Fantastik
bir evren içindeyiz ama geçmişin ve tarihin gerçekliğinden varlık kazanmış bir
evren!
Zamanın
dokusunun neden yırtıldığı hakkında bir takım fikirlerimiz, hayallerimiz ve
belki de hakikatlerimiz var ama hiçbir zaman tam olarak bilmiyoruz.